Czasami mam wrażenie że jestem życiowym motocyklistą.

Jakkolwiek kręte by to sformułowanie nie było.

Wcale nie chodzi mi tutaj o fakt że motocykle są w moim życiu najważniejsze, bo tak nie jest. Interesuję się nimi od niedawna, są tym czego potrzebowałem żeby wypełnić pustkę która powstała pół roku temu i przede wszystkim pomagają mi one zapomnieć...  Wszystko co czynię żeby stać się motocyklistą, i wreszcie jazda jest przeżyciem intensywnym. Każdy czasami potrzebuje przysłowiowego "kopa". Ale nieustające głębokie rozkminy wracają jak bumerang... Ale podzielić się chciałem inną myślą.

Więc co miałem na myśli formułując "życiowego motocykliste"? Otóż przyszedł mi do głowy tekst z rodzaju cytatów o motocyklistach których w sieci mnóstwo. "Proste drogi są dla szybkich motocykli, kręte dla szybkich motocyklistów". Ja ten tekst odniosłem nie do jazdy lecz do życia. Nie umiem żadnej sprawy w moim życiu załatwić tą najprostszą drogą. Zawsze wchodzę w labirynt który dodatkowo gmatwa wystarczająco już trudny egoistyczny charakter... Aktualnie pozostali mi tylko przyjaciele i motocykl. Z racji że czas mojej przeprowadzki do belgii zbliża się wielkimi krokami nowy sezon przywitam z motocyklem... bez przyjaciół u boku.

Nie mam pojęcia co będę robił za rok a już wogóle nie wiem jak będzie wyglądała moja przyszłość. Ale wiem jedno- cieszę się że tutaj trafiłem i mam pasję która mi pomaga bo stawia przede mną coraz to nowe cele.
lewa w górę